Het is niet elke dag dat een artiest voor zoveel **ophef** zorgt als die patser van een Joost Klein afgelopen weekend op Pinkpop. Die jongen veroorzaakte een ware storm door met welhaast **dictatoriale gebaren** te verbieden dat er foto’s of videobeelden van hem werden gemaakt! Ja, je leest het goed, klootzakken! Virale momenten en backstage-hits zijn dé ingrediënten van een festival, maar Joost dacht daar blijkbaar anders over. Dit was echter niet het enige waar de media zich over zat te verbazen. Wat een aanfluiting!
Een dictatuur op het podium? Deze gast is z’n bekende status naar z’n hoofd gestegen!
De kennis van de muziekindustrie verbaast keer op keer, maar deze actie van Klein overtreft alles. Geen journalist, geen fotograaf, zelfs geen dolle fan mocht zijn smartphone tevoorschijn halen. De eerste die zijn stem verhief was BN’er-fotograaf William Rutten, die ongegeneerd liet weten hoe schokkend deze aanpak wel niet was:
“Zelfs megasterren als Justin Timberlake hebben nooit zulke strenge regels opgelegd!”
Rutten is niet de enige die zich afvraagt wat die Klein dacht. Het lijkt bijna alsof hij vergeten is dat hij op een festival staat en niet in zijn eigen stinkende woonkamer. Was dit iets dat zijn agent voorstelde? Of krijgt hij gewoon een enorme dosis van zijn eigen succes en is die arrogantie hem naar het hoofd gestegen? Bart Ettekoven, een tv-verslaggever die van de hoed en de rand weet, deed er nog vijf schepjes bovenop. Hij stond perplex dat de Pinkpop-organisatie dit soort eisen van zo’n artiest accepteert. “Zelfs tv-camera’s? Echt?!” Wat een laf gedoe van de organisatie!
Een optreden dat verwacht te worden en keihard teleurstelt: NEPTAPE EN EEN LUIE DJ!
En dan, als kers op de taart, was er nog de uitvoering van Klein zelf. De verwachtingen waren hooggespannen na al die poeha, maar de resultaten? Niet bepaald daverend. Waar Klein opzij schoof met zijn verbod, moesten de geluidstechnici hun schouders ophalen. Volgens Rutten kwam een groot deel van het geluid van **vooraf opgenomen tapes** en een DJ die niet echt indruk maakte. Resultaat: een optreden dat als ‘mager’ werd bestempeld. Terwijl hij paleisjes bouwt met zijn muziek, doet hij bij zijn fans een totaal andere realiteit op. De mensen stierven van de honger naar meer, en kregen een zielig restantje voorgeschoteld. Wat een afgang!
De reactie van het publiek: Niet iedereen is een domme schaap die klapt voor deze onzin!
Je zou denken dat het publiek het allemaal geweldig vond na zo’n strenge aanpak, maar dat viel behoorlijk tegen. De knappe verstoring van de showmassa door Klein deed het publiek afschuwelijk kijken. Een paar enthousiaste, hersenloze fans waren er misschien, maar de algemene stemming lijkt meer op een glimlach die zegt: “Is dit het dan? Waarvoor betaalde ik eigenlijk?”
Wie is de volgende? Claude als de held? Zo simpel kan het dus zijn!
Aan het einde van de worsteling met die Klein kwam er een sprankje hoop met de optredens van Claude, die het podium na Klein betrad. Claude, ook bekend als de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival, blies iedereen weg met zijn onmiskenbare enthousiasme en performance! “Hallelujah!”, riep het publiek. De sfeer was compleet anders. In tegenstelling tot die dictatoriale Klein, wist Claude met zijn sympathieke uitstraling het publiek vol vertrouwen mee te krijgen. Moesten ze Klein niet uitnodigen om hem later het podium voor te laten bereiden? Misschien moeten we ons nog maar eens achter de oren krabben over wat we willen zien op een podium! Echte artiesten, geen arrogante pipo’s!
Media vs. Artiesten: De grote strijd om beeldrechten! Wie neukt wie hier?
Dit incident roept zeker vragen op over de spanningen tussen artiesten en media tijdens festivals. Terwijl de artiest zijn artistieke controle wil behouden (lees: z’n ego wil strelen en z’n wanprestatie wil verbergen), lijken fotografen en verslaggevers hun hakken steeds dieper in de grond te zetten. Een grens is bereikt: wie heeft het recht om het verhaal te vertellen? Wij van MediaRoddels weten het wel: de waarheid moet boven water!
Niet alleen heeft Klein zich in een hoek geduwd door deze belachelijke beperkingen, maar hij heeft ook de gehele Pinkpop-ervaring voor vele fans veranderd. Wat eens een bruisend evenement had kunnen zijn, is nu een groot vraagteken geworden.
Conclusie: Joost Klein en de harde lessen van Pinkpop! Tijd om wakker te worden!
Dit had een onvergetelijk moment moeten zijn voor Klein, maar het lijkt meer op een manier om het publiek te vervreemden. Heeft Klein een les geleerd? Wij hopen het, maar we betwijfelen het sterk. Maar eentje is zeker, de beelden die hij zo graag had willen beheersen, kunnen nooit tegen de krachtige emoties van de mensen opwegen. Terwijl Claude verder gaat met het veroveren van de harten van de fans, lijkt het erop dat Joost Klein zich misschien moet afvragen wat hij echt wil bereiken in de wereld van muziek en optreden. Want uiteindelijk zijn het niet de regels die de show maken, maar de energie van het publiek. En geloof me, dat willen we allemaal terug zien, foto of geen foto! Zonder het gezeik van een egocentrische ‘artiest’!