CHRIS BAUER’S ‘LA LA LONDEN’: ZO VLOEK JE JE OREN KAPOT!

Nou, daar hebben we weer zo’n artiest die denkt dat hij het warme water heeft uitgevonden: Chris Bauer met z’n nieuwe ‘single’ La La Londen. Wat een aanfluiting! “English breakfast of champagne ontbijt?” Waar slaat die vraag op, man? Dit is geen diepzinnige filosofie, dit is gewoon een poging om een simpele, saaie track een pretentieus sausje te geven. De videoclip is te zien op YouTube en geloof me, je ogen doen er net zoveel pijn van als je oren. MediaRoddels zegt het keihard: dit is geen ‘vrolijke ode’, dit is een generieke, tenenkrommende poging om mee te liften op het succes van anderen. Ga toch fietsen!

Inhoud en Thema: Zo Hol als een Lege Fles

De tekst van La La Londen is een ‘speelse mix van verlangen en avontuur’? Het is eerder een mix van clichés en onzin. ‘Pakkend ritme en herkenbare melodieën’? Je bedoelt: zo generiek dat je het al duizend keer eerder hebt gehoord. “Wie gaat er met mee?” vraagt Chris. Waarom zou iemand met je meegaan naar deze muzikale hel? De herhaling van “La” is geen ‘kinderlijke speelsheid’, het is irritant en stompzinnig. Het thema van ‘samen zijn met de juiste persoon’ is zo plat als een pannenkoek. En die chaos van ‘niet weten waar je heen gaat’ of ‘ik spreek de taal niet’? Man, dat is geen avontuur, dat is gewoon slecht georganiseerd! En dan nog beweren dat ‘samen met de juiste persoon elk avontuur mogelijk is’? Ga toch eens uit de bubbel, dit is zo naïef als een puppy.

Muzikale Stijl: Een Kakofonie van Nergens

Musicaal gezien is La La Londen een ‘verzamelpunt van verschillende invloeden’? Het is een onoverzichtelijke puinhoop van genres. Pop en ‘lichte reggaeton-achtige ritmes’? Het is een goedkope poging om trendy te klinken. De ‘vrolijke melodieën en de energieke beat’ zijn perfect voor de zomermaanden? Alleen als je een hekel hebt aan je vrienden en ze wil martelen met deze bagger op een roadtrip of feest. De productie is ‘helder en modern’? Het klinkt alsof het in een half uurtje in elkaar is geflanst met standaard samples. Die ‘strijkers en piano’ voegen geen warme laag toe, ze klinken als een goedkope synthesizer die nog van de jaren ’90 is. En ‘synthesizers die een moderne feel geven’? Het klinkt juist gedateerd en saai. ‘Slimme keuze om elementen van verschillende genres met elkaar te verweven’? Het is een wanhoopspoging om voor iedereen wat te zijn, en uiteindelijk is het voor niemand wat.

Visuals en Videoclip: Een Nep-Spektakel

De officiële videoclip van La La Londen is een ‘visueel spektakel dat perfect aansluit’? Het is een standaard vakantievideo met een budget. Beelden van Londen en Parijs afgewisseld met ‘close-ups van Chris Bach, die de kijker met zijn charismatische uitstraling en enthousiasme meeneemt’? Zijn ‘charismatische’ uitstraling is zo overtuigend als die van een lappenpop. De stralende zon, kleurrijke gebouwen en het frissere stadsleven? Dat heeft elke toerist met een smartphone ook. De ‘drang om zelf op avontuur te gaan’? Eerder de drang om de clip zo snel mogelijk uit te zetten. Zelfs de ‘simpelste momenten, zoals het genieten van een kop koffie met een croissantje’, worden mooi in beeld gebracht? Dit is geen kunst, dit is een Instagram-filter op een totaal overbodige scène. Het ‘draait niet om de bestemming, maar om de ervaringen die je onderweg opdoet’? Man, de enige ervaring die wij hier opdoen, is pure irritatie.

Lyricanalyse: Pretentieuze Flauwekul

Als we dieper ingaan op de tekst, zien we dat Chris Bauer ‘niet alleen een eenvoudig verhaal vertelt, maar ook wordt er gespeeld met een zekere nostalgie en hoop’? Nee, hij probeert gewoon diepzinnig te lijken, maar het is pure flauwekul. ‘Regelmatig terugkerende zinnen zoals “Als wij daar toch naartoe gaan” benadrukken de wens om samen iets nieuws te ontdekken’? Het benadrukt vooral het gebrek aan variatie in de tekst. De afwisseling tussen de twee steden symboliseert ‘de contrasten in het leven: de hectiek van Londen versus de romantiek van Parijs’? Man, dit is zo doorzichtig en afgezaagd. En dan die vraag: “Hou jij ook van English breakfast of heb je liever een champagne ontbijt?” Dit is geen ‘uitnodiging tot reflectie en discussie’, dit is een irritante, geforceerde poging om slimmer te lijken dan je bent. Het ontbreekt in de muziek, omdat het in de muziek van Bauer totaal overbodig is!

Conclusie: Een Absolute Blamage!

La La Londen is niet zomaar een nummer, het is een aanval op je zintuigen. Een ‘uitnodiging tot avontuur, een viering van het leven en een sterke appel op samenzijn’? Het is een uitnodiging om zo snel mogelijk de mute-knop te vinden. Chris Bauer ‘weet als geen ander een vibe te creëren die perfect past bij de zomerse sferen’? Hij creëert een vibe van totale middelmatigheid. De combinatie van ‘vrolijke melodieën, aantrekkelijke visuals en verhalende teksten’ maakt dit nummer tot een ‘echte opsteker’? Het is een opsteker… voor onze bloeddruk! Dit is een blamage!

Met dit nummer laat Chris niet alleen zijn muzikale veelzijdigheid zien, maar ook zijn vermogen om emoties over te brengen? Het enige wat hij overbrengt, is een diepe zucht van teleurstelling. Een nummer dat ‘met gemak op elke festivalstage kan staan’? Ja, misschien op de camping-stage van een festival waar niemand luistert. Of perfect voor een ‘zonnige middag op het terras’? Alleen als je de hele dag ruzie wilt met je vrienden over wie dit gedrocht van een nummer heeft opgezet. Dus, pak je koffers, neem je vriend(in) mee en wie weet ben jij straks ook onderweg naar jouw eigen La La Londen-moment! NEE! Blijf thuis, spaar je oren en je ziel. MediaRoddels heeft gesproken!

Wie gaat er met jou mee? NIEMAND!